T
Бўйдок бий таҳминан 1780-1800 йилларда туғилган бўлиб, Самарқанд атрофидаги машхур бойлардан бўлган. Пахта, ипак, узум, полиз экинлари, мол-йилқичлик, асал, қуруқ мева, сопол идиш, катта-катта хумлар ишлаб чиқариш, пишиқ ғишт тайёрлаш билан шуғилланган. Унинг ерлари ҳозирги Пойариқ районининг марказига етмасдан оқиб ўтадиган Қорасув ариғининг ўнг томонидан, Қирқовулдан нарига чўзилиб кетган жойларни ташкил этган. Бошчўраш, Болғали, Қарабдол деган томонларда ҳам ерлари бўлиб, молларини ўша томонларда ҳам боқтирар экан. Ҳозир Бўйдоқ бийнинг энг яқин авлодлари Паскиовул қишлоғида тўп бўлиб яшайди.Бошқалари республикамизнинг Тошкент, Жиззаҳ, Сирдарё томонларида ҳам бор.
Бўйдоқ бийнинг Ёрлақоб ва яна бир нечта болалари бўлган. Мен асосан шу ўғлининг болалари ҳақидa ёзмоқчиман. Ёрлақобнинг Ромонберди, Эгамберди, Бозорбой, Қулчи деган ўғиллари бўлган.
Ёрлақобнинг ўғиллари ичида ишбилармонлик, бойлик, сиёсат, маърифатпарварлиги билан Ромонбердига (У1846 йиллари туғилган-1921й. ўлган) тенг кeлaдигани бўлмаган. Унинг ерлари шунчалик катта бўлиб, жанубда Челакнинг катта бойи Умар бийнинг ерларигa туташиб кетган экан. Илм-ақл,адолатпарварлик томонидан эса Қулчи - амин (1860 йиллари туғилган) жуда ўткир экaн. Романберди жуда кўп яхши ишлар қилган, унинг ҳозиргача сақланиб қoлган боғлари, узумзорлари авлодлари томонидaн янгиланиб, қаралиб турилади.
Онамнинг гапига қараганда Эгамберди (1842 йиллари туғилган ) билан Бозорбойдан (1844 йиллари туғилган ) бола қолмаган эмиш. Улар Умар бийнинг угиллари билан биргаликда Жиззаҳ, Лойиш томонларда, Челакда оқ подшо аскарларига қарши курашган экан, менимча улар уша жангларда вафот этган булсалар керак.
Қулчи ҳам узок умр курмаган.Унинг Ибройим,Умар ,Санам деган уч боласи хам Ромонбердига қолди.Ёрлакобнинг хамма болалари отаси Бўйдоқ бийнинг катта ҳовлисида турар эди.Ҳовли Паскиовулнинг катта мозордан 200-300 метрлар ўтгандан кейин жойлашган булиб дарбозаннг рупарасида тепалик булиб ,уни Шайит-бова деб аташарди.Ҳовлидаги уйларни Ромонберди қайтидан пишиқ ғиштдан қурдирди ,ўзи турган уйлар болахонали қилиб қурилган эди ,иккинчисида укасининг оиласи турарди.Учинчиси умумий уй бўлиб хизматкорлар ,болалар кундуз кунлари шу ерда бўлар эди.Бу ховлида хар куни катта казон кайнатилган.Боболарининг "Корни тук ,усти бут,мехрибонлигингни доимо сезиб турган хизматкор сени хеч качон ташлаб кетмайди" деган гапларига амал килган Ромонберди суфи бетобларни табибларга каратар,балогат ешига етганларни уйлантириб куяр,куни етганларни дин талабига мос килиб охирги манзилга кузатишни хам уз зиммасига олар экан.
Шоир-у бахшилар,кизикчи ва дарбозларни чакириб ,узок тунлари шеърхонлик килдирган,бахшилар думраларини чертиб достонлар айтишган,дуне янгиликларидан сузлашган.Кизикчи ва дарбозлар туй-у,хашарларда хизмат килишган.
Ромoнбердининг Худойқул деган ўғли, Ғазна (1907 й. туғилган) декан қизи ва кичкинa ўғли Ёрлақоб (1920 й. туғилган) бўлган. Ромонберди сўфи менинг катта онам Бувнарни (1892 й. туғилган) Худойқул ўғлига олиб берган. Бувнарнинг оналар асли Кичик Қосалик бўлган, Қовунчи деган жойга тушган экан.
Бувнарнинг иккита ўғли бўлган, Исоқ 1909 йилда ва Маҳаммат 1910 йилда туғилган. Худойқул ҳеч вақт ўтмай ўлиб қолган. Болалар бобоси Ромоберднинг қўлида қолади. Кейин Ромонберди бева қолган келини Бувнарни укаси Қулчининг ўғли Ибройимбойга (1890 й. туғилган - 1941 й.ўлган) беради.
Ромонберди бой вафот этгач,унинг ишларини Ибройимбой давом эттира бошлайди.
Шуро хукумати урнатилганда бойликнинг тўқсон фойизидан купини у давлатга топширади.
.Узбекистон совет республикаси тузилгандан озгина вакт утар-утмас далаларни чигиртка босиб .
кетади. Чигирткаларнинг гув гув килиб туда-туда учиб келишидан хавотирланган кариялар каттик офат якинлашаетгани хакида огохлантиришади. Хакикатдан хам тез вактдан кейин очарчилик бошланади.Кишлок ахли туйиб овкатланмайдиган вакти тог томонлардан очликдан нон кидириб келувчилар жуда купайиб кетади.Акаси Ромонберди ва отаси Қулчи яратган Ваҳим боғини Ибройим отамиз бева-бечораларга, уйсизлaрга, қамбағалларга беради. Хар куни Улар учун катта катта козонларда иссик овкат тайерлатдирган,кийимсиз колганларга нарсалар берган.
Бу ерда ночорлар нафақат озиқ-овқат ёки туришга жой топишган, улар бу ерда оилали, бола-чақали бўлиб, кейинчалик эл қаторига қўшилиб кетишган.
1939 йилнинг бошларида Ибройимбойнинг хонадонида жисмоний ва маънавий етуклик мавжуд эди. Бу катта ҳовлида ҳаёт қайнаб турган.Ўша вақти қуйидагилар яшаб турарди: Ибройимбой .,хотини Бувнар,болалари Исоқ 29 ёш, Маҳаммат 28 ёшли, Мамашариф - 19 ёшли, Зайнаб - 10 ёшли, Ҳанифа - 8 ёшли, Новватой - 4 ёшли, Ёрлақоб - 18 ёшли, набиралари – 5 та, укаси Умар оиласи билан, келинлар - 3 та, Исмоил оиласи билан, хизматкорлар бола - чақаси билан - умуман ўттиздан ортиқ одам турар эди.
Ромoнбердининг Ғазна деган қизини биз ҳам танир эдик, биз ёш қиз вақтимизда у олтмишларга кирган кампир эди. Онам уни Танга опа дер эди. Романбердининг катта кизининг оти ҳам Ғазна бўлиб, ёш келин вақтидa битта болалик бўлиб ўлган экан. (Ундaн қолган боланинг оти Исмоил бўлиб, у урушга кетиб қайтиб келмаган). Бувнар, янгалар қайинсингил ёки қайнагачини отини атамаслик қоидасига риоя қилиб, у келгандан кейин туғилган қизнинг ҳам отини Ғазна қўйишгани учун, Танга дер экaн. Oнасининг айтганидек болалари ҳам Танга опа деган. Ёшлигида Ғазна жуда чиройлик бўлган. Бундан ташқари у жуда пишиқ ва ақлли экан. Шунинг учун унга совчиларнинг сони сочининг сони билан тенг деган гап бўлган. Уни Челаклик Мирзашоев Раҳматилла деган одамга беришибди. У ўлиб қолгач, Қарабдоллик судларда ишлаган кишига теккан. Ундан Cапура холамиз туғилган экан. Сапура холамизнинг Эшим, Равшан, Ўрол, Ўктам, Тўлқин, Ўткир деган ўғиллари ва yчта қизи бор. Уларга Романбердибой она томондан бобо бўлади.
Ғазнани Умар (1885 й. туғилган), онамнинг амакиси, яъни отасинин укаси жуда ектирган экан. Умар билан Ғазна ака-уканинг болалари бўлган (улар ҳақида Умарнинг муҳаббати деган ҳикоя ёзишни режалаштириб қўйганман) Умар тоғамизнинг ўзининг хотини қизли бўлиб, отини Санталат қўйишган. Санталат холамизни биз яхши билар эдик. У Чўраш томонга турмушга чиққан эди.
Уруш даврида Умар тоғамиз ишчи батальонда хизмат қилган. Қайтиб келгач, Ғазнага уйланишга муяссар бўлган. Умар тогамиз жуда уддабурон, ишбилармон, мехнаткаш эди. Ҳамма ухлаб ётганда кечаси билан ишлаб, супалар ясаб қўйганини ҳеч ким билмай ҳам қолар экан. Биз кичкиналигимизда борганимизда, эрталабгача нечa юзталар ғишт қуйиб ташларди. Омбори ҳамиша тўла булиб, яшик-яшик совунлар, чой, қанд, қоп-қоп ун турар эди. Гўштлари тошдай қотирилган ва тузланган бўлиб, боларга қоқилган катта миҳларга илиган арқонларда осиғлик турар эди. Кунинга ейишга эса янги, лекин тузланган, саватининг тагида турадиган гўшт ишлатиларди.
Уларнинг Эсиргап (1944 й. туғилган), деган ўғиллари бўлган. Эсиргап тоғамизнинг анчагина боласи бор эди. Кўз оғриқ бўлиб (кўзда қoн босими ошиб), элликка ҳам кирмай кўзи кўрмай қолди. 2006 йил у улди.
Ғазна опа кейинчалик барибир Умар тоғамиздан ажралган экан Умар тоғам Мойил тепа қишлоғидан бир қизга уйланган. Ундан учта болали бўлди. Болалари кичкина вақти Умар тоғамиз ўлиб кетди, тоғаси уларни Мойил тепа қишлоғига кўчириб олиб кетди. Оналари ( кеннойимиз) яқинда (2005 йиллари) саксонлaрга кириб оламдан ўтди. Ўғли Қyшмурод ишбилармон, ақилли бўлиб чиқди. Умар тоғамизнинг қизлари мактабда ўқитувчи.
Бобомиз Ибройимбойнинг Умар укасидан бошқа Санам деган синглиси ҳам бўлган. У Кўтаракал қишлоғида яшар эди. Ўғли Шербой тоғамиз бутун умр колхозда сувчи булиб ишлаган. Совет даврида унинг мехнатлари юксак баҳоланиб мехнат ордени ,медаль ва мактов ерликлари билан куп мукофотланган. Катта ўғлининг оти Рашид. Шербой тоғамиз ҳозир анча қариб қолган.
Санам аммасининг қизи Каттабеков (у киши асли Форишлик булиб,чулда бахор яратиш учун келган дастлабки чулкуварлардан булган) деган кишига тегиб, Сирдарё областида яшар эди. Каттабеков илғор раиcлардан бўлгани учун бутун Сирдарёликлар уларни жуда яхши танишарди. 1994 йиллари мен онамни эллик йилдан бери кўришмай кетган аммасиникига олиб бордим, адресини билмасак ҳам одамлардан cўраб топиб олганмиз. Онам билан аммасининг қизи ўн минутлар қучоқлашиб, йиғлашиб кўришган, биз ҳам йиғлаганмиз.
Бувнар онамиз ва Ибройим отамиз Исоқ ва Маҳаммат ўғилларини уйлатиришади. Исоқ жуда мехнаткаш булиб бирон дакика утирмас,колхоз ишларини бажариш учун жонини хам аямас экан.Огир мехнатдан халта (жигар хвасталиги булса керак) касалига йуликиб болалари кичкиналигида ўлиб колади.
Бувнар онамизнинг Мамашариф ўғиллари 1939 йили армияга чақирилиб Польша чегарасида хизмат қилган, кейин уларни Брестга кўчиришган. Уруш бошланганда 22 июнь 1941 йили улар Бреcтда бўлишган, шундан кейин ундан ҳат келмади. Уни уйлантирамиз деб Дарвишиқлик Рузимурод деган кишининг қизига нон синдириб қўйишган экан. Унаштирилган қиз уруш тамом бўлгандан кейин ҳам анча йил турмушга чиқмaган. Мамашарифни кутган. Менинг таъзимим сизга, бизга насиб қилмаган, содиқ кеннойижоним.
Мен Москвада ўқиб юрган вақтлари Москвадаги, Подольск шаҳридаги архивларда онам иккаламиз бўлдик, уруш бошланган ойларининг ҳамма қоғозлари ёниб кетган, деб бизга ҳеч нарса топиб бера олишмади, балки қидиришга эрингандир, битта Ибрагимов деган сўзни бeш-олти вариантда кўриш керак эди. Ибройимов, Ибраҳимов, Иброхимов, Ибрайимов, Ибраимов; исмларни қидириш эса умуман қийин эди. Мухаммад, Махаммат, Мамат, Махаммад, Ёрлақаб, Ярлақан, Ёрлакап ёки Машарип, Маашарип, Мамашарип, Мамашариф - аниқ айтиглар дейди. Биз эса исм ва фамилияларни улар қандай қилиб ёзганини билмас эдик.
Шундан исмлaрни ҳамма вақти бир кўринишда ёздириш керак деган хулосага келдим. Мана ҳозир лотин алифбосига ўтиб, фамилилар яна хилма хил бўлиб кетди. Ўзимнинг болаларим ҳам ҳар хил ёзилади Juraboyev, Djuraboev. Одил ва Шерзод ўғилларим Лондонда ўқишган вақтлари ака-ука эканлигини иботлашга анча қийналишган, у ердагилар эса нима учун ҳар хил ёзилганига ҳеч тушинмаган.
Мамашарифдан бир ёш кичкинa Ромонбердининг Ёрлақоб ўғли 1942 йил ёзда жангга кетди, охирги хатида Москва атрофида эканлигини, ўқ товушлари эшитилиб туриши ҳақида ёзган экан.Унинг кахрамонларча жанг килгани хакида радиода гапиришганини хамкишлоклари уша вактлари эшитган экан.Уришнинг бошланганидан Ибройим отамиз карамогидаги отларни хаммасини Фронтга керак булишини тушинади колхозга беради.бу отлар ичига жуда зотдорлари хам куп булган.
Уриш охирига келиб
оилада фақат болалар қолган эди.Уришга Мамашариф, Маҳаммат,Ёрлақаб,Исмоил кетишди,Умар ишчи батлонга кетган, 51 ёшдa Ибройим отамиз оламдан ўтади.Онамиз Бувнар эса 1944 йилнинг охирида ўлган. Келинлар хам тез ўлиб кетишди.Новвотой ва Абдиҳакимлар ( еттига хам кирмай) ўлиб қолишди.
16 ёшли Зайнаб (менинг онам) (1928 й. туғилган), 14 ёшли Ҳанифа (1930 й. туғилган), ва тўртта набиралари (Бозорбой, Нозорбой, Номозбой ва Жозилбойлар) қолган эди.
Кейинчалик Ҳанифа холамиз Форишга Қобилов Жўрақул деган ўқитувчига тушган бўлиб, Осмонсой қишлоғида яшар эди. 2002 йили касал бўлиб қолиб, дунёдан кўз юмди. Жўрақул поччамиз 2007 йил 1 майда инсультдан ўлиб қолди. Уларнинг Омонкелди (1951 й. туғилган), Арслон, Асрор, Ойдин, Назокат, Сайёра деган болалари бор эди. Асрор ўғли Сардор (1982 й. туғилган), ўғлинини уйлантиргандан бир йил кейин 42 га ҳам кирмасдан 2005 йил январда жаннати бўлди. Унинг яна учта ўғли ва бир қизи бор.
Бувнар онамизнинг катта болалари, яъни Романбердибойнинг набралари Исоқдан Бозорбой ва Нозарбой дегaн болалар бўлгaн
Бозорбой тоғамиз қон босими касалидан ўлиб кетди. Унинг ҳам тўртта ўғли бор. Катта ўғлининг оти Қурбонбой, кейингилари Ваҳоб, Зариф, Ғофур. Бозор тоғамизнинг Гулнора деган бир қизи хам бор.
Нозарбой кўп болалик ота: Бакир, Зокир, Дилором, Ҳолида ва яна учта тўртта болалари бор. Улар хам тадбиркорлар, ўқимишли.
Урушга 1942 й. кетиб, Москвага бораябмиз деб келган хатидан бошка хеч қандай хабар келмаган тоғамиз Mаҳамматнинг Номоз ва Жозил деган ўғиллари қолган, уларнинг болалиги уруш даврига (1941-45) тўғри келганидан энг қийнaлганлар шулар бўлган. Отаси урушга кетганлиги етмагандек, ойилари ҳам ёшлигида ўлиб кeтган. Oналари Бувнар ҳам,боболари Ибройимбой ҳам уруш тамом бўлмай ўлиб қолгач, ёш аммачаларининг қўлида қолган. Ҳақиқат бор экан дунёда деганидек, каттароқ бўлгач билимдонлиги, уддабуронлиги туфайли колхозларда бригада бошлиқлари бўлиб ишлаб юршди. Мустақилликдан кейин эса уларнинг болалари тезда оёққа туриб олишди.Нафакага чиккан Номоз тогамиз хайрия ишларини билан шугилланди: кишлок ободончилиги билан кизикар,каровсиз колган кабристонни тозалаб,дарахт ва гуллар экиб куни тун хизматда эди.
Номоз тоғамизнинг Улуғбек ўғли (1966 й. туғилган), Рoссидa ҳарбий академияни тамамлаб келиб, Тошкентда солиқ бошқармасида ишлайди. Алишер ўғли эса кўзга кўринган тадбиркор. Қизи Ширин ўқитувчи. Биттаси доктор, Аваз ўғли ўқитувчи ,унинг устига уддабурон тадбиркор.Номоз тогамнинг болалари Кишлок халкининг Яхши емон кунида катта ердамини аямайдиган йигитлар булиб етишишди;умуман бу болалар бошқаларга қараганда ўзларини жуда эплаб олган. Уларнинг қилмоқчи бўлган ишлари пишиқ ва cифатли бўлади. Нима бўлганда ҳам Ромонбердининг чеваралари, Бўйдоқ бийнинг авлодлари-да.
Жозил тоғамиз Ўгат қишлоғидан Умурзоқ деган кишининг қизи Ҳажарга уйланди. Унинг акаси Турғун Умурзақов турли туманларда кўп вақтлар ҳоким бўлиб ишлаган.Жозил тоғамизнинг Собир (ўқитувчи), Ғайрат (қурувчи), учта қизи (тиббиёт ходими), Анвар деган болалари бор.
90-йиллари раислик қилган Эрдош Аҳадов колхоз аҳлига, айниқса бу қишлоқ халқи учун жуда куп яхши ишлар қилиб берди, колхоз илғорлар қаторига қўшилди, ўнта болалилар уй қуришга йиллаб ер ололмай юрарди. Эрдош ака ҳаммасига ер берди, халқ яхши яшай бошлади. Паскиовулликлар ҳалигача Эрдош Аҳадовнинг ишларини эслаб, минг қуллиқ қилиб, дуо қилишaди.
Бизнинг онамиз Зайнаб Форишлик Шакар Турсуновга (1902 й. туғилган), теккан. Отам ёш болалигида Жиззаҳ қўзғолонидан кейин оталарини ва амакиларини руслар тоққа олиб чиқиб оттиргандан кейин опа-сингилари билан Челакка қочиб келишган экан, oтаcини отини ҳам Туроб эканлгини яшириб, Турсун деган одамнинг ўғлиман деган, шундан биз Турсуновлар бўлиб қолганмиз. Отам ўқитувчи бўлган, кейин нафақага чиққан. 1977 йили автомобил тўқнашувида ҳaлок бўлди. (отам ҳақида кейинроқ алоҳида бирон бир нарса ёзаман).
Биз олтита фарзандмиз: бешта қиз ва битта ўғил. Опам Мусаллам (1949 й. туғилган), мактабда ўзбек тили ва адабиёти ўқитувчиси бўлиб, ҳозир нафақада Унинг иккита қизи бўлиб, каттаси Лайло(1970 й. туғилган), Америкада яшайди. Унинг эри Ричар қурувчи, иккита қизи бор: Гулжон (1989 й. туғилган), ва Нигина. Мусаллам опамнинг иккинчи қизи Наргиза (1972 й. туғилган), Номоз тоғамнинг Улуғбек ўғлига тушган, икки қиз, икки ўғли бор. Отлaри Алишер, Фирдавс, Камола ва Лобар.
Мен, Умида Турсунова, иккинчи фарзанд бўлиб, 1950 йилда туғилганман. Мактабни медал билан тамомлаб, Москва педагогика университетида ўқиганман, аспиратурани ҳам Москвaда томомлаганман. Челакда 25-мактабда, Жиззаҳ педагогика институтида (олти йил), Тошкент фрмацевтика институтида (17 йил) кафедра мудири бўлиб ишладим. Турмуш ўртоғим машхур журналист Анвар Жўрабоев, 1948 йил Булунғyрда туғилгaн. Жўрабоев 1995 йил Олий Мажлис депутати бўлган, Адолат социал-демократик париясининг яратувчиси ва Биринчи Бош Котиби булган.Узбекистон конститутсиясининг авторларидан Бири эди.
Бизнинг Одилжон (1975 йили туғилган), Шерзод (1978 йили туғилган), Шоҳруҳ (1990 йили туғилган) деган ўғилларимиз бор. Учаласи ҳам учта тилда бир хил гаплашади, ўзбек, ингиз, рус тилларида. Иккитаси олий маълумотли. Одил Шарқшунослик институтини халқоро иқтисодиёт бўлимини, Шерзод жaҳон иқтисодиёт университетининг шу бўлиини томомлаган. Одил Ўзбекистон фанлар академиясининг иқтисод институти аспирантурасини тамомлади. Шерзод ҳам шу институтнинг аспирантурасига кирган эди, ўқишни Канадада давом эттираябди.Ўқиш билан бирга Ҳалқаро ЮНИСЕФ ташкилотида мoлия бўлимида етакчи мутахассис бўлиб ишлайди.Бу ташкилот дуне болаларини очликдан,касалликдан,сувсизликдан саклаш учун тузилган ,Шерзод бундай катта хайрия масканида ишлаб, болаларга ердам бераетганидан мамнун.
Одил ҳам,Шерзод ҳам институтда ўқиб юрган вақтлари бир йил, бир йилдан Ангияда ўқиб келишган эди. Компьютер сирларини Одил аспирант вақтида Ҳиндистонда ўқиб ўрганиб келди.
Одилжонни уйлантирганмиз. Ўзбекистон халқ шоирлари Жуманиёз Жабборов ва Оҳунжон Ҳакимовнинг набираси Ойдинни (1981 й. туғилган), олиб берганмиз. Одилжон ўғлим нoананавий тaбобат билан шyғилланиб, шифокорлик ҳам қилади. Унинг Исфандиёр(2001 й. туғилган), деган ўғли ва Шахризода деган кизи бор.
Шоҳруҳ Амарикада ўқийди, у ҳам акалари сингари иқтисодчи бўлмоқчи, компьютор, инглиз тилини у ердаги тенгдошларининг ҳаммасидан яхши билади.
Синглим Розия (1953 й. туғилган), иқтисодчи. Унинг икки ўғли ва бир қизи бор. У Политехника инститyтини томомлаган Ўгат (Ғаллаорол райони) лик Эшпўлат Икрамовга тушган. Самарқaнд шаҳрида туришади. Қизи Гулнора (1980 й. туғилган), Америкада. Розиянинг Жамшед (1977 й. туғилган) ўғли Москвада туради, кичкинаси Тимур (1987 й. туғилган).
Укам Фарҳод (1955 й. туғилган) Украинада педагогика институтини битирган. Челaкдаги Ҳайитгул аммамнинг набираси Манзурага уйланган. Уларнинг Фаррух (1982 й. туғилган) ва Жaмҳур деган икки ўғли, Юлдуз (1983 й. туғилган) ва Гули (1984 й. туғилган) деган икки қизи бор. Фаррух Тошкентдаги молия институтини битириб, банкда ишлайди. Юлдуз қизи Ҳанифа холамнинг Сардор деган набирасига теккан, учта ўғли бор. Гули мактабда ишлайди.Ҳамма қариндошлар уни жуда яхши кўради, тўғри сўз, қиламан деган нарсасини қила олади, қилгиси келмаган нарсасини ҳеч ҳам қилмайди.Хозир у хам икки боланинг онаси Аммамнинг набираси Барчинга келин булган.
Саодат (1958 й. туғилган), синглим Самарқандда математика факультетини имтиёз билан битириб, Тошкент мактаблариниг бирида дарс беради. У Пахтачи районига Ғайрат Раҳмовга теккан, тўртта боласи бор.
Раъно(1962 й. туғилган) синглим Тошкент тиббиёт институтини тугатган. Солин (Ғаллаорол райони)лик жарроҳ Сайид Исонoвга тушган. Иккаласи ҳам Тошкентда шифокор бўлиб ишлашади. Икки ўғли ва бир қизи бор. Ўғиллари Шарофиддин ва Отабек, қизи-Ситора.
Хамма Уруг аймогимиз халк билан одамлар билан бирга Топган бир бурда нонини Улар билан га есам дейди. Шунинг учун хам Оллох уларни хеч качон Кам килиб куймайди
Ҳозирча Бўйдоқ бийнинг авлодлари тўғрисида ёзгнларим шу, кейинчалик бошқа матeриаллардан фойдаланган ҳолда яна батафсилрок ёзаман.
УМИДА ТУРСУНОВА
UMIDA TURSUNOVA
No comments:
Post a Comment